Μαθεύτηκε χτες ότι νωρίτερα μέσα στο μήνα, και για την ακρίβεια στις 11 Μαΐου, πέθανε σε ηλικία 96 ετών ο Kenneth Anger, ο O.G. μπαχαλοσατανιστής του παγκόσμιου σινεμά, ένας από τους σπουδαιότερους πρωτοπόρους του underground, avant-garde, πειραματικού κινηματογράφου.
Ο τρόπος που το έργο του Anger συνδύαζε την queer σεξουαλικότητα, την εμμονή με τον σατανιάρικο μυστικισμό και την πολύπλευρη επαφή με την pop κουλτούρα της μεταπολεμικής Αμερικής τον έκανε ένα μοναδικό φαινόμενο που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από την ριζοσπαστική νεολαία της αντικουλτούρας στα 60s και τα 70s. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, άσκησε τόσο έντονη επιρροή σε σπουδαίους σκηνοθέτες που γαλουγήθηκαν εκείνη την περίοδο, όπως ο Martin Scorsese, o David Lynch και ο John Waters.
Υπάρχουν διάφορα πράγματα που αξίζει να τσεκάρει κανείς αν ενδιαφέρεται να ανακαλύψει το έργο του, το οποίο είναι γενικά μεγάλο και δύσβατο καθώς περιλαμβάνει πολλές και παράξενες ταινίες. Εμείς θα πρότεινα να ξεκινήσετε από τις πιο γνωστές (για τα πλαίσια του κινηματογραφικού (oc)cult στο οποίο περήφανα απευθυνόταν άλλωστε) του ταινίες, δηλαδή τα Fireworks (1947), Inauguration of the Pleasure Dome (1956) και φυσικά το Lucifer Rising (1972), στο οποίο ο Anger συνεργάστηκε με μέλη των Rolling Stones και του Manson Family (!).
Τον τελευταίο καιρό, δε, ενδέχεται να πετύχατε το όνομά του με αφορμή το Babylon του Damien Chazelle, μιας και η ταινία εμπνεύστηκε εν μέρει από το βιβλίο Hollywood Babylon του Anger, ένα μείγμα κίτρινου κουτσομπολιού και έξυπνης φαρσοκριτικής της χολιγουντιανής βιομηχανίας. Στο μεταξύ, τσεκάρετε εδώ μαζεμένες τις μικρού μήκους ταινίες του, μιας και κυκλοφορούν ελεύθερες, και καθίστε αναπαυτικά ώστε να απολαύσετε την μυσταγωγική εμπειρία που λέγεται Lucifer Rising.
